Męskie warianty Martina uporządkowane według języka

Imię Martina było rozpoznawane na przestrzeni dziejów w różnych kulturach, w dużej mierze powiązane z jego żeńską formą; Jednakże, podobnie jak inne pseudonimy, dał początek wariantom męskim, które zachowują pierwotną istotę imienia, dostosowując się jednocześnie do różnych realiów językowych i kulturowych. Te formy męskie, choć w niektórych kontekstach mniej popularne, stanowią znaczący i charakterystyczny wybór, który odzwierciedla zarówno dźwięczne piękno, jak i głębokie znaczenie imienia w jego pierwotnej wersji.

Na całym świecie często obserwuje się, że imiona kobiece ewoluują do formy męskiej poprzez subtelne zmiany w ich składzie, albo poprzez włączenie lub modyfikację przyrostków, albo poprzez dostosowanie fonetyczne, które pozwala im zintegrować się ze specyfiką językową danego języka. dany język. W wyniku tego procesu adaptacji powstają imiona męskie, które często nabierają charakterystycznej esencji i są używane w różnych sytuacjach zarówno w sferze formalnej, jak i w środowisku domowym, jak ma to miejsce w przypadku imię.< /p>

Irlandzki:

Węgierski:

Szwedzki:

łotewski:

Holenderski:

Polski:

Estoński:

Kataloński:

Hiszpański:

Normana:

Angielski:

Portugalski:

Bułgarski:

Chorwacki:

Czeski:

Duński:

Fiński:

Francuski:

Niemiecki:

Macedoński:

Norweski:

Rumuński:

Rosyjski:

Serbski:

Słowacki:

Słowieński:

Włoski:

Starożytny Rzymianin:

Manx:

Ukraiński:

Walijski:

Litewski:

Baskijski:

W tej chwili oferujemy kompendium męskich form imienia Martina, podzielonych według języka. Organizacja ta daje możliwość poznania różnorodnych adaptacji imienia w różnych kulturach, zapewniając wzbogacającą perspektywę na to, jak pojedyncze imię może przekształcić się i przyjąć nową tożsamość w różnych tradycjach językowych.

Męskie interpretacje Martina świadczą o zdolności nazw do przekształcania i dostosowywania się na przestrzeni historii oraz pomiędzy różnymi tradycjami kulturowymi. W każdym języku istnieje unikalny sposób modyfikacji nazwy Martina w celu uzyskania jej formy męskiej, tworząc w ten sposób szereg alternatyw, które zachowują istotę oryginalnej nazwy, jednocześnie dostosowując się do cech językowych i norm społeczno-kulturowych każdego miejsca.